Wystawa Evy Damborskiej przedstawia przekrój jej całego dorobku artystycznego, który swoimi subtelnymi obiektami i instalacjami łączy delikatność, rzemieślniczą precyzję i głębokie kobiece doświadczenie. Artystka pracuje z włóknem jako medium artystycznym i egzystencjalnym, za pośrednictwem którego porusza temat ciszy, troski, pamięci i cyklicznej siły życia. Czerpie inspirację z natury, z rytmów wzrostu i zaniku, ze struktur organicznych, z form, takich jak pajęczyny, gniazda lub kokony. Instalacja stworzona dla industrialnej przestrzeni Hali Turbin w EPO1 podkreśla kontrast delikatnych materiałów i masywnej architektury. Damborská używa tkanin, nici, papieru, drucików i celofanu, które na siebie nakłada, haftuje, łączy i komponuje w wizualne partytury ciszy i skupienia. Jej twórczość nosi ślady kontemplacji, troski i medytacyjnego powtarzania, w którym skrywa się cicha siła. Wystawa podkreśla paradoks włókien – są niemal niewidoczne, a mimo to utrzymują kształt, łączą, chronią. W tym delikatnym medium odzwierciedla się kobiecość, której siła wynika z empatii, wytrwałości i zdolności do przemian. Każde dzieło jest unikalną syntezą wrażliwości i artystycznej odwagi. Wystawa zachęca do dostrzegania detali, które często pozostają ukryte, oraz przypomina, że to najcichsze, może być również najtrwalsze.